سنت هفتم

داستانی در مورد روزهای ابتدایی انجمن معتادان گمنام نقل شده است که اشاره می کند به یکی از اعضای بنیان گزار انجمن که نزدیک دفتر خدماتی NA در حال جستجو در میان زباله ها بود

سنت هفتم:

هر گروه NA باید کاملا متکی به خود باشد و از دریافت هرگونه کمک خارجی اجتناب ورزد.

وقتی از او پرسیدند که چکار می کند پاسخ داد که در حال جمع آوری بطری برای فروش به بازیافت است که با پول آن بتواند هزینه ارسال پستی پاسخ به نامه ای که از طرف عضوی از آلاسکا فرستاده شده بود را تامین کند. تک تک کمیته های خدماتی NA مطمئنا با این حقیقت رو به رو شده اند که :
تلاش های شخصی اعضا می تواند تاثیرات بسیاری داشته باشد در حالیکه تمایل، به تنهایی نمی تواند حتی یک نامه را از کالیفرنیا به آلاسکا، از بروکسل به سنت پطرزبورگ ویا از تهران به دبی جابجا کند. این داستان دو نمونه از کمک هایی که در سنت هفتم ذکر شده اند را به تصویر می کشد. از یک طرف، ما زمان و انرژیمان را به اشتراک می گذاریم، بطور مرتب در جلسات حاضر می شویم و با تازه واردان هر وقت که بتوانیم مشارکت می کنیم. امید ها و نیت هایمان مهم هستند ولی در نهایت کاری که انجام می دهیم اهمیت دارد. ما مشغول به خدمت و راهنما بودن می شویم. ما آنچه را که داریم آزادانه و بدون توقع و چشم داشت در اختیار دیگران می گذاریم. زمانی که سپاس گزاری مان را با حمایت از انجمن معتادان گمنام عملی می کنیم، این به این باور معنا می بخشد که " ما تنها با به اشتراک گذاشتن آنچه که داریم، آن را برای خودمان حفظ می کنیم. "
از طرف دیگر، ما پول می دهیم که کمکی شود برای پرداخت هزینه های خدماتی که NA را زنده و در حال رشد نگه می دارند. هر دو گونه این کمک ها مهم هستند. گروه های ما سبد، کلاه، جعبه یا ظرفی را در زمان مشخصی از جلسه می گردانند تا اعضا بتوانند پول در آن بریزند. پولی که در سبد می ریزیم به گروه هایمان اجازه می دهد که در جلسات را باز نگه دارند و فضای بهبودی خوشایندی برای آن تازه وارد لرزانی که در پارکینگ مردد مانده که به جلسه بیاید یا نه را فراهم کنند. پولی که به سازمان خدماتی ما می رسد کمک می کند که خدماتی انجام شود که هر معتادی در هر جای دنیا درک کند که امید همچنان وجود دارد. همچنان که هزینه های شخصی ما مثل اجاره بها،پذیرایی و ... هر سال بالا می رود ،مقدار پولی هم که برای تامین هزینه های خدماتی نیاز است به تدریج افزایش می یابد، به ویژه به این علت که NA در حال رشد است و ما به دنبال راه های جدیدی برای رساندن پیام به معتادان در حال عذاب می گردیم. ما ممکن است به این که کدام اعضا بیشتر و کدامشان کمتر پول در سبد می ریزند توجه کنیم و از خود سوال کنیم که آیا به اندازه کافی کمک می کنیم یا نه! پرداخت سهم منصفانه مان به این معنی نیست که همگی به یک اندازه کمک کنیم بلکه به این معنی است که هر کدام مان به اندازه ای که دارد کمک می کند. زمانی که سطح زندگی مان در نتیجه بهبودی مان رشد می کند، متوجه می شویم که توانایی کمک بیشتر را داریم. ممکن است وقتی که می بینیم که قیمت نوشیدنی و خوراکی که در راه جلسه برای خود می خریم بیشتر از پولی است که در سبد می اندازیم حالمان بد شود. زمانی که در نظر می گیریم که چه چیزی برایمان با ارزش تر است، معمولا تصمیم می گیریم که پول بیشتری در سبد بیندازیم. چه پول زیاد و چه پول کمی داشته باشیم کمک به سازمان خدماتی مان نشانه ایمان ماست که کمک می کند از شر برخی ترس هایمان خلاص شویم. انجام این کار به ما یادآور می شود که مادامی که نیاز های روحانی مان برآورده شوند، رویارویی با مشکلات زندگی مان برای مان راحت تر می شود. ما ایمان داریم که نیرویی برتر از ما از طریق وجدان جمعی مان نمایان می شود.

منبع مجله: clean times July/ august 2018