هنگامه های پر امید

داستان کوتاه و پر فراز و نشیب سعید از اعتیاد، لغزش و امید به بهبودی در NA

سلام، سعید هستم، معتاد.

می‌خواهم تجربه خود را در مورد چند سال زندگی توأم با مصرف مواد مخدر و سرشار از گرفتاری و آشفتگی و نیز راهیابی به انجمن معتادان گمنام و سپس لغزش برایتان بگویم.

پس از یک زندگی سخت و طاقت‌فرسا و خستگی ناشی از یک زندگی اعتیادی، با تمایل و تسلیم به انجمن NA وارد شدم؛ ولی اینکه چرا با وجود انجمن و دوستان بهبودی نتوانستم پاکی خود را حفظ کنم، شاید علت این بود که فقط به دنبال آرزوی قطع مصرف بودم و به پاکی خود قانع شدم. برخورداری از تعدادی از مواهب زندگی مثل اتومبیل، منزل مسکونی و پول باعث شد که از مسیر بهبودی فاصله بگیرم و بدبختی‌های دوران اعتیاد فعال را فراموش کنم. در جلسات به دنبال افراد موفق و الگوی خوب بهبودی نبودم و معاشرت‌هایم فقط با کسانی بود که صرفاً مثل خودم پاک بودند، ولی در مسیر بهبودی قرار نداشتند. به همین دلیل رشدی در کار نبود و نواقص من کماکان به‌عنوان ابزار زندگی مورد استفاده‌ام قرار می‌گرفتند و نتیجه آن چیزی جز عود مجدد بیماری و لغزش نبود. من با داشتن هزاران دلیل برای پاک بودن و عجزهای بی‌شمار و تخریب زیاد قاعدتاً می‌بایست پاکی خود را حفظ می‌کردم؛ ولی به دلیل دور ماندن از اصول بهبودی و عدم تغییر در رفتارها و بینش‌هایم دوباره در منجلاب اعتیاد گرفتار شدم. به‌هر حال بعد از حدود دو سالی که با انجمن آشنا هستم، اکنون شش ماه است که به لطف برنامه و قرار گرفتن در مسیر بهبودی، زندگی خوبی را تجربه می‌کنم. امروز فهمیدم که برخورداری از یک سری از نعمت‌های مادی دلیلی بر آرامش درونی نیست و برعکس، اگر از تعدادی از وسایل رفاهی بهره‌مند نباشم، این نیز دلیلی بر به‌هم‌ریختگی و آشفتگی درونی نمی‌باشد. امروز شاید چیزی نداشته باشم، ولی از درون آرامش و شادی را تجربه می‌کنم. برخلاف زمانی که همه‌چیز داشتم، ولی در نهایت آشفته و گرفتار بودم، اکنون از صلح و آرامشی در درون خود برخوردارم که حاضر به تعویض آن با هیچ چیز دیگری نیستم؛ نعمت‌هایی که سال‌ها در پول و مادیات به دنبال آنها بودم، امروز را در سایه حمایت خداوند، اصول برنامه NA و پشتیبانی همدردان موفقم پیدا کرده‌ام. خیلی خوشحالم از اینکه عضوی از انجمن معتادان گمنام هستم.

سعید - فرخ شهر
برگرفته از مجله پیام بهبودی / سال پنجم / شماره نوزدهم / تابستان 1388