با هر سن و سالی

این متن داستان واقعی فردی است که از سن کم به دام اعتیاد افتاد، اما با یاری خداوند و انجمن معتادان گمنام توانست سه سال پاکی را تجربه کند و اکنون پیام امید را به دیگران منتقل می‌کند.

من در سن خیلی کم با مواد مخدر آشنا شدم. حدوداً … سال سن داشتم که برای اولین بار سیگار کشیدن را تجربه کردم و خیلی زود به آخر خط و آشفتگی مصرف مواد مخدر رسیدم. حدوداً در هفده‌سالگی یکی از آشنایانم پیام انجمن معتادان گمنام را به من داد. یک شب به همراه او در یک جلسه بهبودی که در نزدیکی منزلمان بود شرکت کردم. به خاطر دارم آن شب در جلسه تعدادی پمفلت و آدرس جلسات به من دادند، اما من فقط همان یک بار در جلسه بهبودی شرکت کردم و اعتیاد فعالم همچنان مرا در بند خود نگه داشت.

به خاطر مصرف مواد مخدر از همه چیز و همه‌کس و همه‌جا رانده شدم؛ شخصیت، اعتبار و هر چیزی که یک انسان برای خود دارد از من گرفته شد. تنها دغدغه‌ام تهیه و مصرف مواد مخدر بود. آواره کوچه و خیابان‌ها شده بودم و روزگارم این‌گونه سپری می‌شد. در روزهای آخر مصرفم دیگر حتی به خانه هم نمی‌رفتم. اما در نهایت خداوند بار دیگر دستم را گرفت و از منجلاب اعتیاد نجاتم داد.

تنها آرزویم این بود که حتی برای یک روز هم که شده پاک بمانم و زندگی بدون مصرف مواد مخدر را تجربه کنم. مصرف می‌کردم و در عین حال اشک می‌ریختم. تنها دعایم این بود: «خدایا یا مرا نجات بده و پاکم کن یا مرگم را برسان.» او صدایم را در تمام ناامیدی‌هایم شنید و زندگی دوباره به من بخشید.

وقتی مجدداً وارد انجمن معتادان گمنام شدم، شروع به شرکت مرتب و منظم در جلسات بهبودی کردم. راهنما انتخاب کردم و کارکرد قدم‌ها را با او شروع کردم. به لطف خداوند نزدیک به سه سال است که پاکم. اکنون یک سرباز هستم و ۸۷ روز دیگر از خدمت سربازی‌ام باقی مانده است. روزهای سختی را پشت سر گذاشتم اما هیچ چیز مانع ادامه مسیر بهبودی‌ام نشد.

در پایان، پیام من برای جوانانی که درگیر اعتیاد و مصرف مواد مخدر هستند این است: در هر شرایطی و با هر سن و سالی می‌توان به مصرف مواد مخدر پایان داد، پاک ماند و پاک زندگی کرد. من همیشه سعی می‌کنم که ابتدا یک جاذبه برای هم‌سن‌وسال‌هایم باشم و از صمیم قلبم می‌گویم: «تا زنده‌ام، قلبم برای NA خواهد تپید.»

برگرفته از مجله پیام بهبودی / سال بیست و یکم / شماره 83 - تابستان 1404